حرکت رو به رشد انیمیشن هند
بازار فیلمهای انیمیشن هند به سرعت در حال رشد است تا جایی که تنها در سال گذشته از تولید قریب به 85 نمایشنامه انیمیشنی گزارش شده است.
در سال 2008 شاهد اکران فیلمهایی چون Roadside Romeo محصول مشترک کمپانی یاش راج فیلم و استودیوی والت دیزنی ، گدوث گچ Ghatothkach، داشاوتار Dashavatar و انیمیشن دوست من گنشا (2) My Friend Ganesha 2 از این کشور بودیم.
سنگیتا گاپتا معاون رئیس انجمن نسکام (Nasscom انجمن ملی نرم افزار و شرکتهای خدماتی هند) درمصاحبه ای تلفنی با ZDNetAsia اعلام نمود که در دو سال اخیر بازار داخلی فیلم های انیمیشن به طرز چشمگیری رشد کرده و از کیفیت تولید خوبی برخوردار است.
به علاوه در صنعت فیلم سازی هند هم استفاده از صحنه های انیمیشنی و جلوه های ویژه افزایش یافته است. در 18 ماه اخیر، بالیود چندین فیلم تولید کرده که در آنها از جلوه های ویژه و بخشهای انیمیشنی استفاده شده است که از این دست می توان به آثاری چون: درونا (Drona)، ستارگان روی زمین Taare Zameen Par، (Jodha Akhbar) و داستان عشق 2050 (Love story 2050) اشاره کرد.
طبق اعلام انجمن نسکام از 85 فیلم انیمیشنی ، 28 تای آن در مراحل نهایی تولید هستند. گاپتا در ادامه افزود که شرکتهای انیمیشن هندی می کوشند با تمرکز بر تولید فیلمهایی براساس ابتکار عمل و خلاقیت ذهن خود بتوانند هم از نظر تجارت و هم کسب درآمد از طریق پخش های تلویزیونی نفوذ و قدرت بیشتری پیدا کنند.
پیش بینی می شود که این صنعت با گامهای سالم رشد کند؛ بنابر گزارش انجمن نسکام ،درآمد صنعت انیمیشن هند در سال 2008 حدود 460 میلیون دلار بوده که این مبلغ تا سال 2012 رشد 27 درصدی را خواهد داشت و به 1.16 میلیون دلار خواهد رسید. فیلم های انیمیشنی براساس طبقه بندی موضوعی دسته بندی شده اند ؛ بر این اساس انیمیشن های سرگرم کننده رقمی بالغ بر 120 میلیون دلار، انیمیشن های با موضوع آموزش و پرورش 53 میلیون دلار، انیمیشن های با مفهوم گسترش رسومات سنتی 187 میلیون دلار و بخشهای رسانه ای و طراحی های شبکه ای 100 میلیون دلار، از بازار این صنعت را در سال 2008 به خود اختصاص دادند.
باهاسکار دات مدیر بخش بازیهای کامپیوتری کمپانی Visual Computing Labs دربارۀ این انیمیشن چنین می گوید: کمپانی یاش راج فیلم دقیقاً می خواست که این انیمیشن همانند سایر فیلمهای بالیود مخاطبان زیادی را به خود جلب کند. در واقع آنها می خواستند انیمیشنی بسازند که نه تنها بچه ها بلکه بزرگترها را هم به طرف خود بکشاند، به همین خاطر دست به چنین کاری زدند و این انیمیشن 95 دقیقه ای را به سبک رسم و رسوم کلاسیکی که در بالیود وجوددارد، ساختند. این انیمیشن کلا 40 صحنه دارد که 5 تای آن رقص و آواز است. دات در ادامه می گوید ، این انیمیشن تا حد زیادی رضایت تماشاگران را جلب کرد؛ اگرچه او صحبتی از هزینه های مربوط به ساخت این فیلم و درآمد ناخالص حاصل از آن نکرد اما دراین زمینه افزود که این فیلم نسبت به سایر فیلمهایی که از والت دیزنی در هند پخش شده از نظر درآمد ناخالص بالاترین بوده است.
طبق نظر گاپتا ـ معاون رئیس انجمن نسکام ـ این گونه مشارکت ها در ساخت فیلم های انیمیشن باعث رشد و ارتقاء این صنعت خواهد گردید. و بر این اساس شرکتهایی چون: یو تی وی موشن پیکچرز، دی کیو اینترتینمنت هند، کاهانی ورلد و ریتم و هیوس در حال انجام چنین کارهای مشارکتی هستند.
در فوریۀ 2008 کمپانی ریتم و هیوس به خاطر بهترین جلوه های ویژۀ فیلم قطب نمای طلایی برندۀ جایزۀ اسکار گردید. بنا به گزارش های واصله، طبق توافق این کمپانی با کمپانی شریک خود در ایالات متحده قرار شده که در کلیۀ صحنه های فرآیند تولید فیلم هایش با آنان سهیم باشد و تقریباً یک سوم از کل کار هر پروژه را کمپانی مادر انجام بدهد.
فیلم های انیمیشنی در هند باکمتر از یک دهم هزینه ای که در موارد مشابه در هالیود صرف تولید می شود. تولید می گردند . دلیلش هم این است که حتی هزینه های ناخالص فیلمهای سینمایی بالیوود هم بیشتر از 20.6 میلیون دلار یا یک میلیون روپیه نیست. در حالیکه هالیوود فیلمهای انیمیشنی اش را با هزینه ای حدود 60 تا 80 میلیون دلار تولید می کند. این چنین سرمایه گذاری برای آنها قابل قبول است چرا که درآمد حاصل از آن به چیزی حدود 200 میلیون دلار می رسد.
راج گوپال شریک کمپانی Ernst & Young's Media نظرش را دربارۀ صنعت انیمیشن چنین می گوید: تقاضا برای فیلم های انیمیشن وجود دارد، اما بازار آن آنقدرها وسعت پیدا نکرده و موفقیت تجاری این گونه فیلم ها هنوز در مرحلۀ آزمایش است. سوالی که اینجا به ذهن من می آید این است که اگر تماشاگر هندی فیلم های انیمیشنی چون ماداگاسکار و در جستجوی نمو را ببیند، آن وقت چطور فیلمهای هندی که با این کسری بودجه ساخته می شوند ،می توانند توجه تماشاگر را به خود جلب کنند؟
انتظار می رود که با رشد این صنعت، هزینه های تولید نیز افزایش یابد. طبق آمار منتشرشده از انجمن نسکام هزینه های تولید فیلمهای انیمیشنی هندی در سال 2008 از 2 میلیون به 2.5 میلیون افزایش داشته که این آمار در سال 2012 از 5 میلیون به 7.5 میلیون خواهد رسید که در همین مدت در صورت درخشش یک فیلم، شاهد میزان موفقیت مالی از 7.5 میلیون دلار به 12.5 میلیون دلار خواهیم بود.
ساخت فیلم ها و سریال های انیمیشنی داخلی و در سطح بین المللی یکی از راههای تحت الشعاع قراردادن مشکلات مالی این صنعت می باشد. آن طور که راج گوپال می گوید: تلویزیون های ما فقط می توانند برخی از سریالهای انیمیشنی که طبق مقررات ساخته شده اند را پخش کنند به عنوان مثال سریالهایی چون شین شان و بن 10 با توجه به حساسیت های دولت هند در طبقه بندی خوب قرار نمی گیرند و پخششان از سوی دولت توقیف می شود.
مشکل دیگری که این صنعت با آن مواجه است نداشتن مهارت کافی بویژه در زمینۀ خلق انیمیشن های در سطح فوق العاده بالا می باشد. دات می گوید که رشد این صنعت تنها به تحصیلات تخصصی در این زمینه بستگی دارد.
گاپتا هم موافقت خود را با نظر دات چنین بیان می کند: انیمیشن نیازمند یک سیستم آموزش رسمی تر است. انیمیشن هند نیازمند یک برنامه ریزی آموزشی سه ساله و متقابلا دوره های تخصصی کوتاه مدت شش ماهه است .
امروزه فقط تعداد محدودی موسسات هستند مانند موسسۀ ملی طراحی مد که دوره هایی را در انیمیشن و گرافیک با اعطای مدرک برگزار می کنند. اگرچه موسساتی هم هستند که جدیداً دوره های جدید انیمیشن و جلوه های ویژه را برگزار می کنند. گزارش های انجمن نسکام نشان می دهد که طبق برنامه ریزی های انجام شده در زمینۀ ارتقاء بخش های آموزشی این صنعت، تا سال 2012 به رشد سالانه 40 درصد خواهد رسید.
راج گوپال می گوید چیزی بیش از مهارت است که این صنعت به آن نیازمند است و آن وجود انیماتورهایی ست که قابلیت مدیریت پروژه ها را داشته باشند و از نظر تجاری هم بتوانند از قابلیتهای درونی و ذاتی خود در پیشبرد این صنعت استفاده کنند. به نظر او حرفه ای ترین ها در کشور انیماتورهایی هستند که با قلب خود کار میکنند نه آنهایی که فقط با دیدی تجاری به آن می نگرند .
