"منتقد" (The Critic )

"منتقد" (The Critic ) عنوان یک سریال انیمیشنی آمریکایی ست که داستان آن حول محور زندگی "جی شرمن" (Jay Sherman )، منتقد فیلم می چرخد. "جان لویتز" (Jon Lovitz ) بجای او در این سریال حرف می زند. خالقان این سریال "ال جین" (Al Jean ) و "مایک رایس" (Mike Reiss ) هستند که هر دو آنها جزو تیم نویسندگی سریال معروف سیمپسونها بودند. سریال "منتقد" عمر بسیار کوتاهی داشت و فقط دو فصل (مجموعاً 23 اپیزود) پخش شد و جزو معدود سریالهایی بود که در میانه راه شبکه پخش کننده آن عوض شد: شروع پخش این سریال در سال 1994 از شبکه ABC بود و در میانه راه FOX پخش آن را عهده دار شد و نهایتاً در سال 1995 به پایان رسید. تهیه کننده این سریال شرکت "Gracie Films " بود که آن را با همکاری شرکت "Columbia Pictures Television "، که اکنون به Sony Pictures Television معروف است، ساخت و کار انیمیشن آن را نیز شرکت "Film Roman " انجام داد.

هر اپیزود بر اساس هجو و مسخره یک یا دو فیلم روز آمریکا بود. بسیاری از این هجوها در برنامه تلویزیونی Jay با عنوان "Coming Attractions " پخش می شدند که به عنوان نمونه می توان از این فیلمها نام برد:



- Howard Stern's End که هجویه فیلم Howards End بود.

- Honey, I Ate the Kids که هجویه فیلم Honey, I Shrunk the Kids و "سکوت بره ها" بود.

- The Cockroach King که هجویه فیلم Lion King بود.

- "ایب لینکولین: کارآگاه حیوانات" که هجویه فیلم جیم کری با عنوان "ایس ونچورا: کارآگاه حیوانات" بود.

- Scent of a Jackass که هجویه فیلم Scent of a Woman با بازی آل پاچینو بود.



علاوه بر فیلمهای روز، هر از چند گاهی فیلمهای قدیمی معروفی چون "پدرخوانده" یا "ویلی وانکا و کارخانه شکلات" نیز هجو می شدند و خوب البته اورسن ولز، کارگردان و بازیگر مشهور، که خوراک همیشگی اینگونه هجوهاست!



پخش سریال بعد از دو سال متوقف شد، اگر چه فیلمنامه 9 قسمت دیگر نیز آماده بود که قرار شده بود شبکه UPN پخش آن را به عهده بگیرد ولی این کار میسر نشد و بعدها فقط ده اپیزود کوتاه اینترنتی (که اصطلاحاً به آن وبیزود webisode می گویند) از روی آن ساخته شد و این وبیزودها در کنار DVD سریال توزیع شدند.







صداپیشگان سریال:

هنرمندانی که بجای شخصیت های سریال حرف زدند عبارت بودند از:



- Jon Lovitz در نقش Jay Sherman

- Christine Cavanaugh در نقش Marty Sherman

- Nancy Cartwright در نقش Margo Sherman و چند شخصیت دیگر

- Gerrit Graham در نقش Franklin Sherman

- Judith Ivey در نقش Eleanor Sherman

- Doris Grau در نقش Doris

- Maurice LaMarche در نقش Jeremy Hawke ، Orson Welles و چند شخصیت دیگر

- Nick Jameson در نقش Vlada Veramirovich و چند شخصیت دیگر

- Brenda Vaccaro در نقش Ardeth Sherman

- Charles Napier در نقش Duke Phillips

- Park Overall در نقش Alice Tompkins

- Russi Taylor در نقش Penny Tompkins

- Kath Soucie در نقش شخصیتهای مختلف

- Valerie Levitt در نقش Jennifer که فقط در وبیزودها حضور داشت.





کاراکترها:



جی شرمن (Jay Sherman ):

"جی پریسکات شرمن" (Jay Prescott Sherman ) سومین منتقد محبوب فیلم در تلویزیون کابلی آمریکاست؛ او مجری برنامه ای ست بنام "Coming Attractions ". تکیه کلامهای او بسیار معروف هستند؛ به هنگام تعجب می گوید: "Hotchie motchie " وقتی می خواهد راجع به فیلمی بد صحبت کند همیشه می گوید: "بوی گه میده!" ("It stinks ") و البته سرفه معروفش: "acch-um ".

او راجع به اکثر فیلمهایی که می بیند و نقد می کند، نظر مساعدی ندارد و بخاطر این مساله زیاد محبوب عام و بخصوص جامعه سینمایی نیست. فیلمهای دلخواه او اکثراً آمریکایی نیستند مثل "The Red Balloon "، البته در این بین "همشهری کین" یک استثناست که فیلم محبوب اوست. او با توجه به اسمش معیاری برای سنجش فیلمها اختراع کرده که اسم آن را "شرمومتر" گذاشته و بین صفر تا ده به فیلمها نمره می دهد که بالاترین نمره ای که داده، هفت است. او لیستی هم از بیماریهای مختلف تهیه کرده که وقتی فیلمی بد باشد او می گوید که ترجیح می داد فلان بیماری را می گرفت تا اینکه این فیلم را می دید! نفرت او از اکثر فیلمها از آنجا ناشی می شود که او عاشق سینمایی ست که عاری از جنبه های تجاری دنیای امروزی باشد.



جی پسرخوانده زوج ثروتمند، فرانکلین و النور شرمن است که در ابتدا فکر می کردند او یک میمون است! در دوران پیش دبستانی او را بجای کمپ تابستانی به اشتباه به اردوگاه بازپروری معتادان می فرستند! او که 36 ساله است، خواهر جوانی بنام مارگو دارد و پسر کوچکش هنگامی که پیش مادرش "آردت" (همسر سابق جی) و مربیش آلبرتو نباشد به دیدن او می آید.



جی در یکی از اپیزودهای سریال "سیمپسونها" نیز دیده می شود: در اپیزود "A Star Is Burns "، جی ریاست یک فستیوال فیلم محلی را بر عهده دارد که هومر نسبت به او حسادت می کند. مت گرونینگ، تهیه کننده سریال سیمپسونها، بشدت به این کار شبکه فاکس اعتراض کرد و حتی نام خودش را از تیتراژ این اپیزود سریال برداشت زیرا که اعتقاد داشت این اپیزود فقط یک آگهی بازرگانی سی دقیقه ای ست که یکی از محصولات فاکس را تبلیغ می کند. بعد از این قضیه جی دوبار دیگر در سیمپسونها حضور یافت اما نه به عنوان نقشی اصلی: یک بار در اپیزود "Hurricane Neddy " و دیگری در اپیزود "The Ziff Who Came To Dinner ".







در طول پخش سریال، جی را در شغلهای دیگری نیز می بینیم از جمله راننده کامیون، نویسنده متن سخنرانیهای مبارزه انتخاباتی رییسش و همچنین نویسنده فیلمنامه فیلم Ghostchasers III . ضمناً او برنده جوایز متعددی نیز شده است که از آن جمله می توانیم به دو جایزه پولیتزر برای نقد، جایزه منتخب مخاطبین، پنج جایزه گلدن گلوب، یک جایزه امی، مدرک PhD در فیلم و یک جایزه B'nai B'rith .

Duke پیوسته او را متهم به همجنسبازی می کند و جی هم آن را انکار می کند. جی چاقیش را ناشی از یک بیماری خیالی بنام "vitilardo " می داند (که این کلمه را از یک بیماری پوستی بنام vitiligo گرفته است). وزن او باید بیش از یک تانک باشد، چونکه هلیکوپتری که مخصوص حمل تانک است حتی نمی تواند او را از زمین بلند کند! در یک عکس جی را می بینیم که در یک طرف الاکلنگ نشسته و در طرف دیگر کل اعضای گروه موسیقی "لوس لوبوس" (Los Lobos ) نشسته اند و جی سنگینتر از مجموع آنهاست! دوک موقع تمرینات بدنسازی از جی به عنوان یک ست دمبل استفاده می کند! وقتی جی بچه بوده او را سوار یک اسب کرده اند که آن اسب درجا کمرش شکسته و مرده بود. به نظر می رسد معده جی دارای نوعی مغز جداگانه است که به او فرمان می دهد و جی از روی ترس آنها را اجرا می کند؛ تا جاییکه جی از او به عنوان ارباب یاد می کند! یکبار به توصیه یک کارشناس قلابی روابط عمومی، جی آنقدر چاق شد که مجبور شد به اندازه چندین ماه لیپوساکشن بکند.



ضمناً او یک شخصیت ذهنی دیگر بنام "ایتل" (Ethel ) نیز دارد که یک خانم مسن است و بعضی وقتها جی فکر می کند که "ایتل" است. البته ایتل در فصل دوم حذف شد تا جی شخصیتی معقولتر و دوست داشتنی تر به نظر بیاید. در سکانس افتتاحیه هر اپیزود، جی بوسیله صدای تلفن یا اخبار رادیو از خواب بیدار می شود و در پایان فیلم او را می بینیم که در سالن سینما نشسته و در حال خوردن پاپکورن و نوشیدن سوداست و روی پرده سینما هم تیتراژ پایانی سریال را شاهدیم. وقتی تیتراژ پایانی تمام می شود، مامور راهنمانی سالن به او نزدیک شده و می گوید: "آقا ببخشید، فیلم تموم شده!" و جی یکی از این چهار جمله را می گوید:



- اما من جایی ندارم که برم ...

- بار هنوز بازه؟

- گم شو کله کیری!!

- من تو صندلی گیر کردم!