تاریخچه انیمیشن ایتالیا

نظریه ی هنری که برادران کورادینی [آرنالدو و برونو] بین سال های 1908 و 1910 گسترش دادند، شامل ایده ی هنر انتزاعی مبتنی بر مبادی و اصول روحانی و معنوی می شد. آن ها به منظور ترکیب مجدد هنر ها، مطابق با سخن جوزپه ماتزینی که در رساله شان موسوم به Arte dell'avvenire مطرح کردند، کوشیدند: "ما به شخصی که هنر ها را مجددا ترکیب کند، احتیاج داریم. هم اکنون فاقد چنین شخصی هستیم، اما او روزی خواهد آمد". همکاری برادران کورادینی در راه این هدف، به منظور تصدیق شباهت های کامل بین هنر های مختلف و تعیین زمینه ی اشتراک آن ها بود. عقیده ی آنان، چنانکه در مقاله شان نوشتند، چنین بود: "ماهیت همه ی هنرها، یکی است. تنها، شیوه ی بیان آن ها متفاوت است. [...] بین همه ی هنرها، همسانی یا ارتباطی از فرم های مستقل وجود دارد". آنان در یادداشتشان برای Arte dell'avvenire انتزاع گرایی را به عنوان "بیان نیرو های سِری و نهانی" تعریف کردند. در جایی دیگر، آن ها از "نقاشی موزیکال" به عنوان نشانه ای از عالم روحانی سخن گفتند. آرنالدو ارتباط بین موسیقی و نقاشی را به واسطه ی ترکیب کردن شکل ها و رنگ ها روی بوم، مطابق با هارمونی های موسیقی، کشف کرد. اما طولی نکشید که به اختلاف بنیادی بین نقاشی و موسیقی پی برد؛ یعنی آنکه، یکی وابسته به فضا (بعد مکان) بود و دیگری وابسته به زمان. یک موسیقی کروماتیک یا نقاشی هارمونیک حقیقی باید فضا و زمان را ترکیب کند. بنابراین سینمای انتزاعی متولد شد. (1) آرنالدو کورادینی پیدایش Cinepaintings را برای ماریو وردونه، در یکی از بیشمار گفتگو هایی که با یکدیگر داشته اند، اینگونه شرح داد: "من از سال 1907 درباره ی خلق تصاویر متحرک اندیشیده بودم. اما در سال های 1908 و 1909 دوربینی برای فیلمبرداری به صورت فریم به فریم وجود نداشت. بنابراین من به فکر نقاشی مستقیم روی فیلم خام سلولوئیدی فاقد نیترات نقره افتادم. شرکت نوری و بصری Magini از بیرون شهر برای من فیلم خام فرستاد. اطرافیان از این موضوع راضی نبودند و می پرسیدند: با آن چه کار می کند؟".

پیش از این، برادران کورادینی در نقاشی فوتوریستی شناخته شده بودند. اندیشه ی کشف شباهت های بین مشخصات فیزیکی نور و صدا، آن ها را به سوی تولید یک مجموعه فیلم انیمیشن سوق داد که بخشی از "پژوهش های موزیکال سینمایی" شان از قبیل دیزونانس ها، هارمونی ها، رنگ ها، خط ها و ... را تشکیل داد. برخی از آثار آن ها عبارت بودند از: Colour Harmony، فیلمی به طول 180 متر؛ Study Of Effects Between Four Colours، پژوهشی در باب اثرات بین رنگ های قرمز، سبز، آبی و زرد؛ Song Of Spring، فیلمی بر اساس موسیقی مندلسون و شوپن؛ Flowers، تعبیر بصری شعر مالارمه. متاسفانه این فیلم ها و بسیاری دیگر، در بمباران های شهر میلان در سال 1944 نابود شدند. (3) بنابراین، آرنالدو کورادینی روش جدیدی را برای ساختن انیمیشن ابداع کرد؛ روشی که 25 سال بعد، نورمن مک لارن و لِن لای به شکل حرفه ای آن را توسعه دادند. این هنرمند، پس از پایان جنگ جهانی، فعالیت سینمایی خود را ادامه نداد. وی در تاریخ 24 سپتامبر 1982 در سن 92 سالگی درگذشت.     
انیمیشن ایتالیا بین سال های 1917 تا 1957:
در سال 1917، فیلمسازی به نام جیوانی پاسترونه (Giovanni Pastrone) در بخشی از فیلم سینمایی زنده ی خود با عنوان The War And The Dream Of Momi از انیمیشن عروسکی استفاده کرد. در حقیقت، این نخستین تجربه ی روش فریم به فریم در سینمای ایتالیا بود. در این فیلم، پدربزرگ برای نوه اش (مومی) نامه ی پدر را که از جبهه ی جنگ فرستاده است، می خواند. کودک به تدریج به خواب می رود و رویای یک جنگ بین دو تا از عروسک هایش به نام های Trik و Trak و سپاهی از سربازان را می بیند. سرانجام، مومی با زخم یک سرنیزه که در حقیقت تیغ یک گل رز است، از خواب می پرد. در این فیلم، صحنه های واقعی (نامه ی پدر) و خیالی (رویای مومی) به شکل ماهرانه ای با یکدیگر ترکیب شده اند.        
در دهه های 1920 و 1930 هنرمندانی مانند آنتونیو بوتینی (Antonio Bottini) و برادران کوسیو (Cossio Brothers) دیگر تکنیک های انیمیشن، از جمله استفاده از طلق را تجربه کردند. در سال 1936، سه هنرمند به نام های اومبرتو اِسپانو (Umberto Spano)، رائول وردینی (Raoul Verdini) و رومولو باچینی (Romolo Bacchini) تصمیم به ساخت یک انیمیشن بلند بر اساس داستان "ماجراهای پینوکیو" گرفتند، اما تلاش آن ها به دلیل اختلافات داخلی با شکست مواجه شد. هم اکنون به جز چند فریم، چیزی از این فیلم باقی نمانده است.   
برجسته ترین هنرمندی که در دهه ی 1940 در سینمای انیمیشن ایتالیا ظهور کرد، جیبا (Gibba) نام داشت. او نخستین اثر خود را با عنوان L'ultimo Sciuscià در سال 1946 ساخت که نمونه ای عالی از انیمیشن نئورئالیستی به شمار می آید. داستان فیلم درباره ی پسرک دستفروشی است که با فقر دست و پنجه نرم می کند و تنها دوست او، یک سگ به نام ماتِئو است. این فیلم، اثری روان و حرفه ایست که سازنده ی آن به خوبی توانسته است بین صحنه های خنده دار و غم انگیز تعادل برقرار کند.در سال 1949 نخستین انیمیشن های بلند ایتالیا تولید شدند؛ اولین فیلم The Dynamite Brothers ساخته ی نینو پاگوت (Nino Pagot) بود و دومین فیلم The Rose Of Baghdad ساخته ی آنتون جینو دومِنیگینی (Anton Gino Domenighini). این دو فیلم، رنگ را نیز به سینمای ایتالیا هدیه کردند. فیلم "گل رز بغداد" جایزه ی نخست جشنواره ی فیلم ونیز را برای سازنده ی آن به ارمغان آورد. این فیلم که بر اساس داستانی از "هزار و یک شب" ساخته شده، درباره ی نی زن جوانی به نام امین است که با کمک غول چراغ جادو، معشوقه اش (شاهزاده زیلا) را از چنگ شیخ جعفر ستمگر نجات می دهد.