نقد انیمیشن (The Man Who Planted Trees 1978)

شاهکاری دیگر از فردریک بک که قبلاً فیلمی زیبا و بیادماندنی مثل کرک (Crac ) را از او دیده بودیم. "مردی که درخت می کاشت" محصول 1987 و برنده اسکار بهترین انیمیشن کوتاه، داستانی زیبا را با تصاویری زیباتر ادغام کرده و نتیجه فیلمی شده که هر فریم آن یکی از نقاشیهای معروف نقاشان امپرسیونیستی چون مونه، رنوار، پیسارو، سیسلی و موریسو را بیاد می آورد. در بعضی صحنه ها گویا را می بینیم و صحنه آخری که از چهره چوپان بصورت کلوزآپ می بینیم پرتره لئوناردو داوینچی را تداعی می کند که از خود کشیده بود. فریم ها و تصاویر در این انیمیشن مثل یک رود "جریان" دارند؛ تصاویر روی هم می لغزند و تبدیل به یکدیگر می شوند. قبلاً راجع به این سبک (امپرسیونیسم در انیمیشن) در نقد انیمیشن "عشق من" سخن گفتیم اما باید توجه داشت که در نقاشی روی شیشه با رنگ و روغن ایجاد چنین حالت روان و لغزنده آسانتر است تا اینکه با مداد رنگی! فردریک بک بیش از 5 سال برای این فیلم وقت گذاشت و بیش از 20000 طرح با مداد رنگی کشید تا این اثر جاودان را خلق کند.

انیمیشن این هفته

(The Man Who Planted Trees 1978) 

مردی که درخت کاشت 

این فیلم داستان زندگی موفق چوپانی ست که با تلاشی مداوم و بی نظیر علیه طبیعت می شورد و آن را تغییر می دهد. مردی که حرف نمی زند … عمل می کند: 

خانواده سیمپسون

"خانواده سیمپسون" یا همان "سیمپسونها" (The Simpsons ) عنوان سریال انیمیشن آمریکایی ست که توسط مت گرونینگ (Matt Groening ) برای شبکه تلویزیونی فاکس (Fox Broadcasting Company ) تهیه می شود. این سریال یک طنز اجتماعی-انتقادی در مورد زندگی خانواده های قشر متوسط آمریکاست. اعضای این خانواده عبارتند از "هومر" (Homer )، "مارج" (Marge )، "بارت" (Bart )، "لیزا" (Lisa ) و "مگی" (Maggie ).

اسامی بترتیب از بالا سمت چپ در جهت عقربه های ساعت:

هومر – مارج – مگی – سانتا (سگ) – بارت – اسنوبال 2 (گربه) - لیزا

نکاتی درباره Pixillation به قلم نورمن مک لارن (12 آگوست 1952):

این تکنیک شامل به کار بردن اصول عکسبرداری فیلم انیمیشن و کارتون در رابطه با فیلمبرداری از بازیگران است: بدین ترتیب که به جای قرار دادن نقاشی، کارتون یا عروسک مقابل دوربین انیمیشن، انسان واقعی گذاشتیم.

کاربرد چنین تکنیکی جدید نیست و در واقع به فیلمهای فرانسوی اولیه در دوره Melies بازمی گردد که دوربین را در وسط فیلمبرداری متوقف می کردند تا حقه هایی ایجاد کنند و از آن زمان چنین اصولی گاه به گاه توسط فیلمسازان تجربی مانند Hans Richter ، Len Lye ، Richard Hassingham و بسیاری دیگر مورد استفاده قرار گرفته است.

اما در کل این تکنیک توجهی را که سزاوارش بود دریافت نکرد. حتی در فیلمهای همسایه ها و Two Bagatelles تنها امکانات ناچیز آن به کار گرفته شد و خود همین ها هم خام و ناقص بود. با این وجود به خاطر کار کردن با این روش این مشاهدات را روی کاغذ آوردم.